Het had zo mooi kunnen zijn. Hij, in zijn strakke maatpak, grijnzend achterover leunend op zijn stoel in de pretentieuze, zonovergoten vergaderkamer. Ik, correct gekleed maar vrouw, dus vrij om het keurslijf van de krijtstreep aan mijn sexy laars te lappen. Pittige vragen vliegen over tafel, gepareerd door evenzo gevatte antwoorden. Tot het moment dat hij vertrouwelijk voorover leunt en op mijn buik wijst: “Ik zie dat zich daar iets moois aftekent.”
Als dit een aflevering van Alley McBeal was, zou de sensuele achtergrondmuziek nu met een afschuwelijke kras aan diggelen gaan. Ik begrijp onmiddellijk wat hij bedoelt en omdat ik deze goed bedoelde kutopmerking in mijn post-zwangere periode iets te vaak heb moeten incasseren, doe ik geen moeite de situatie voor hem minder gênant te maken. “Zoiets moet je nooit zeggen als je het niet zeker weet”, bijt ik hem met een onderkoelde glimlach toe. “Ik moet gewoon wat vaker naar de sportschool geloof ik. Dank je.” Hij excuseert zich beleefd en we hervatten ons gesprek, maar het wordt niet meer hetzelfde.
Mijn gedachten dwalen af naar wat ik nog meer had moeten zeggen. “Fijn voor je dat jouw vrouw wel ongeschonden uit de strijd is gekomen – of misschien heb je haar inmiddels ingeruild voor een strakker exemplaar – maar de meesten van ons zijn gewoon mensen. Met teveel gebroken nachten op hun conto, te weinig tijd, slechte genen en een chronisch energiegebrek dat we compenseren door het innemen van teveel calorieën. We nemen ons elke dag voor de cirkel te doorbreken, maar er zijn altijd andere dingen – waaronder dit gesprek met jou – die belangrijker lijken. Ik ontken het probleemgebied elke morgen consequent voor de spiegel – zoals je dat ook met ongewenst kindergedrag doet, in de hoop dat het dan vanzelf verdwijnt – en ik verwacht van je dat we daarin één lijn trekken.”
Dus mannen: tenzij je zélf de walmende urine over de opkleurende Predictor Stick hebt zien spetteren, tenzij ze zich onder je neus bezweet en scheldend door de weeën heen akkert, of tenzij je anderszins absolute zekerheid hebt over wat zich al dan niet aftekent onder de buste van de lodderige deerne tegenover je, hou je altijd en altijd je kop dicht over de oorzaak van haar hangbuik. Zwijn. 