Ik zie ze nog zitten aan de eettafel, exact tien jaar geleden. Het kostte ze moeite om enthousiast te doen, al was het maar alsof. Ik was binnengewaaid bij mijn ouders met champagne en een fantastisch plan: ik begon voor mezelf. “Wat heb je aan een vast contract als je niet gelukkig bent?”, riep ik, terwijl ik het glas hief en Boudewijn de Groot citeerde.
Je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij, maar ik geloof…!
Ik had nog niet één klant toen ik mijn ouders overviel. Dat het vertrouwen niet geheel wederzijds was, voelde ik wel. Maar dat gaf niet. Ik gelóófde!
Sinds kort loopt er hier in huis zo’n zelfde verwachtingsvolle eenpitter rond. Mijn lieve Simon begint namelijk per vandaag ook voor zichzelf. En ik vind het heerlijk. Die blije kop, als er weer een nieuwe tang wordt bezorgd (als loodgieter heb je die heel veel nodig). Vrienden die helpen met logo, website en bus. De onrust, omdat er wel brood op de plank moet komen.
Ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen
En dan de reactie van mijn ouders. “Leuk! Gewoon proberen!” Het was gemeend, dat zag ik. Mijn vader knipoogde naar mij, ook hij dacht terug aan hun lauwe reactie tien jaar geleden. Spijt hoeft hij niet te hebben. Want als je voor jezelf begint, telt maar één ding echt: dat je er zelf in gelooft. Al kan een beetje hulp nooit kwaad. Daarom: www.simonvankessel.com. 
Ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij