Selecteer een pagina

Voor het schrijven van mooie stukken is inspiratie een uiterst handige bijkomstigheid. In de regel rollen de woorden na een gepassioneerd gesprek bij mij vanzelf het scherm op. Of het nou gaat om een vurig pleidooi voor minder regels in de zorg of om de jazz-liefde van een bankmedewerker; vertel een vurig verhaal en ik kan er wat mee. Het enige dat ik vraag, is de rust om het even op te schrijven.

Wie het ooit in zijn hoofd heeft gehaald te gaan verbouwen, weet dat rust het laatste is dat je in die periode gegund is. Twintig zakken metselcement kopen (mamáááá… ik wil óók meehelpen), koffie zetten, busje pur bijhalen, split invegen, deuren uitzoeken, koffie zetten. Eten koken, bouwvakkers en kinderen voederen. Vaat opruimen. Vloer dweilen want WAT een stof voortdurend. Kinderen uit de bouwput plukken, in bad doen, melk geven, tut erin, deken erover, niet zeuren, slapen nu. Koffie zetten. Inspirerend verhaal schrijven. Niet dus.

Er zijn momenten geweest dat de woorden uit mijn tenen moesten komen. Snakkend naar rust, reinheid en regelmaat worstelde ik me door de dagen heen; werk, kinderen en bouw niet altijd even succesvol combinerend. Maar nu de muren strak wit optrekken en de rvs spotjes veelbelovend mijn nieuwe kantoor verlichten, begint het bloed weer onstuimig te stromen. Wat een prachtige teksten kan ik hier maken! Frisse folderteksten, krachtige artikelen, prikkelende statements. Misschien wordt 2007 zelfs het jaar van de songtekst en het boek? Met rust en ruimte in huis en hoofd is alles mogelijk.